|
|
Vorige week liep ik door één van de vele mistige ochtenden naar een feestje voor mij. Zonder dat ik dat wist. :-)
|
|
|
|
Sinds zo'n twee jaar ben ik bijna bij alle maandelijkse MA-ontbijten geweest die Sjaan (van De Maakruimte) organiseert. Alleen als ik echt écht niet kon, was ik er niet. Want ze zijn favoriet onderdeel geworden van mijn maand.
|
De naam MA-ontbijt komt van het Japanse begrip MA: de ruimte tussen de dingen die betekenis geeft aan wat er zich omheen bevindt.
|
Zo voelen die ontbijtjes ook. Een pauze in de tijd. Ruimte nemen om betekenis te geven aan wat er in de stroom van het leven gebeurt.
|
|
Deze keer was dat VIEREN.
|
|
|
Na de mistige wandeling, kwam ik aan in de studio die alleen verlicht werd door de kaarsen die op tafel stonden. Dat was zo'n fijne zachte overgang vanuit de mist.
|
Bij binnenkomst zei Sjaan plagend tegen me: “Als jij steeds maar niet besluit hoe je je verjaardag viert, verzinnen wij het wel voor je”. Ze vertelde dat zij en Nina (die stage loopt bij De Maakruimte) het thema vieren daarom speciaal voor mijn verjaardag hadden uitgekozen om er een feestje van te maken.
|
Ik word morgen namelijk 50! Een prachtige leeftijd vind ik, die ik heel graag wil vieren. Maar ik kwam er steeds maar niet goed uit hoe. Het hielp ook niet mee dat ik de laatste maanden niet lekker in mijn vel zat. Daar waar ik normaal overloop van de ideeën, kwam dat deze keer maar niet goed op gang.
|
|
En nu was daar zomaar ineens een feestje. Wat een lieve verrassing!
|
|
|
|
|
We proosten met glazen gevuld met alcoholvrije prosecco (met de passend gevonden naam Nosecco 😁). Sjaan had die ochtend nog een ontbijttaart gebakken van havermout met kwark en vruchten erbovenop. Zo lekker! Het was zo heerlijk feestelijk.
|
We vertelden allemaal iets over wat we in onze levens vieren en hoe we dat doen. Inspirerend om al die verschillende manieren te horen. Ik leerde ook iets nieuws waar ik nog nooit van gehoord had: wichtelen. Een Scandinavische traditie waarbij je stiekem lieve dingen voor een ander doet in de periode tijdens de adventsdagen.
|
Zelf moest ik even nadenken over hoe ik dat nou doe: vieren. Ik besefte dat ik viermomentjes op een heel organische manier door mijn leven heen weef. Dat kreeg ik zo van mijn ouders mee. Even met aandacht stil staan bij bijzondere momenten. En ook bij moeilijke!
|
Samen een gebakje eten als beloning voor een mijlpaal. Of omdat iets tegen zit. Jezelf even wat gunnen. Mijzelf mee uitnemen voor een wijntje. Het zijn kleine en intieme momentjes.
|
Wat ik echter ook besefte, is dat ik bijna nooit (meer) groot vier. Vroeger deed ik dat wel. Maar dat is echt alweer een flinke tijd terug. Dan gaf ik feestjes waar ik iedereen uitnodigde die ik kende. Daar heb ik dozijnen aan leuke feestherinneringen van.
|
Want wat is zo met elkaar een feestje vieren toch een rijkdom! Daar was ik me tijdens het MA-ontbijt weer even extra bewust van. Het was zo'n verrukkelijke ochtend. Mooie open gesprekken, over de tafel liggen van het lachen om de grappigste zinnen die voorbij kwamen en keihard dansen op een nummer uit 1989.
|
Ik wist niet welk liedje dat was. Het bleek er eentje te zijn waar ik al decennia lang niet meer aan had gedacht. Maar na de eerste tonen, nam 14-jarige Marieke het meteen van me over en rapte mee:
|
Who's that gigolo on the street
With his hands in his pockets and his crocodile feet (Herken je 'm ook?)
|
|
|
|
|
|
|
Afgelopen jaar voelde ik me regelmatig naar beneden getrokken door wat er gebeurt in de wereld en waar daar naartoe beweegt. En dat is ook niet gek. Hoe maak je plezier in zo'n tijd? Is dat eigenlijk wel oké?
|
Toch geloof ik dat het juist nu belangrijk is plezier te maken (zonder weg te kijken voor wat er gebeurt).
|
Ik moet vaak denken aan een scène uit de film Don't Look Up waarin een groep mensen aan een grote tafel hun laatste momenten met elkaar vieren terwijl een meteoriet op ze afsuist.
|
|
Laten we vieren wat er is! Dat we elkaar hebben. Laten we bij elkaar kruipen en er met z'n allen wat van maken. Omdat het fijn en leuk is maar ook omdat het onze veerkracht te vergroten die helpt om met deze veranderende wereld om te gaan en nieuwe manieren met elkaar te verzinnen.
|
|
Dus ik neem uit het feestontbijt mee naar mijn alledaagse leven om meer te vieren! Niet alleen klein en intiem. Maar ook weer vaker in groter verband.
|
|
Een paar weken geleden heb ik mijn verjaardagsimpasse gelukkig al doorbroken en mijzelf beloofd een lentefeestje voor mijn vrienden te organiseren. Ik zit gelukkig zelf weer goed in mijn vel, dat scheelt ook. En de plannetjes zijn lekker aan het borrelen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Online verjaardagsfeestje
En... tijdens het schrijven van deze mail borrelde er spontaan nog een feestje bij me op. Een online verjaardagspartijtje om samen met jullie te vieren!
|
|
Een avond met verrassende verjaardagsdingen, vrolijke ontmoetingen en gezellig samen zijn.
|
Wanneer? Donderdag 23 januari, 19:30 – 21:30 uur
Waar? Online, via Zoom
Wat kost het? Niks. Ik trakteer!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Het lijkt me heel gezellig als je erbij bent!
|
Het is nogal last-minute spontaan (dat is helemaal mijn stijl), dus ik kan me ook voorstellen dat het niet lukt om erbij te zijn.
|
Maar... dan komt er komend jaar vast wel weer iets anders leuks waar je bij aan kan schuiven!
|
|
|
|
|
|
|
|
|