Liever luisteren? Hier vind je de voorleesversie van dit blog.

Ruim een maand geleden logde ik voor het laatst uit bij Instagram.

Het was vaak het eerste waar de mensen die ik de afgelopen maand sprak me naar vroegen. Ik merk dat het een onderwerp is dat veel mensen bezig houdt.

De vraag die ik het meeste kreeg: “Mis je het erg?”. 

Maar het grappige is, het voelt eigenlijk heel… tja, gewoon! Ik denk er niet veel aan. 

Mijn leven is gewoon hetzelfde leven. Het voelt gek genoeg niet alsof daar nu iets uit weg is. Nog steeds heb ik leuke gesprekken online (alleen nu via Signal of email). Die constante trek naar mijn telefoon is weg en dat vind ik een verademing. Maar daar moet ik dan wel bewust aan denken. Want het was opvallend snel mijn ‘nieuwe normaal’. 

Waar ik me meer bewust van ben is wat er bij is gekomen. Ik heb al een paar keer urenlang boeken liggen lezen (iets dat me de afgelopen jaren alleen nog maar op vakantie lukte). Ook ben ik veel met naaiprojectjes bezig. Dat was ik al een tijdje. Maar daar ben ik nu opvallend langere blokken tijd achter elkaar mee bezig, nu ik niet steeds meer automatisch naar mijn telefoon grijp tussendoor.

Het enige dat ik af en toe mis is een plek om foto’s of filmpjes van dagelijkse verwonderingen te delen.

ander verhaal

Qua werk (en dan met name hoe ik dat deel) is dat anders. Dat voelt zeker niet gewoon. 

Aan de ene kant vind ik dat lekker. Het voelt vers, nieuw. Ik voel een hernieuwd enthousiasme en veel creativiteit.

Tegelijkertijd moet ik meer nieuwe manieren verzinnen en daarover nadenken, wat extra energie kost en soms echt even puzzelen is.

Terugblik afgelopen maand

Laat ik je even meenemen door de afgelopen maand. 

Toen ik in mijn nieuwsbrief had gedeeld dat ik van Insta af ging, liep ik de dagen daarna rond met een weeïg gevoel in mijn buik. Het voelde alsof ik het had uitgemaakt met iemand, of mijn baan opgezegd. 

Een paar dagen later logde ik voor het laatst echt uit. En toen was dat gevoel ‘poef’ in één keer weg. Ik voelde opluchting (ik was hier ook al zo’n tijd mee bezig geweest). 

Na een uur of twee gebeurde er iets wat ik zo bijzonder vond. Ik heb dat nog nooit zo meegemaakt.

Het was alsof er ineens allemaal luikjes in mijn hoofd open gingen. Spiksplinternieuwe frisse ideeën buitelden eruit. Over hoe ik op een andere manier mijn werk kan delen en contacten te leggen, zelfs over hoe ik mijn werk wil doen. 

Het was een verrukkelijk gevoel van ruimte.

Later vond ik het ook confronterend. Ik besefte dat ik door Insta in een groef terecht was gekomen. Een lekkere fijne comfortabele. Maar ook eentje waar ik diep in zat, waardoor een deel van mijn nieuwsgierigheid en creativiteit uit had gestaan zonder dat ik dat door had.

Groeven en obstakels
In een gesprek dat ik met kunstenaar Judith van den Berg had, leerde ik over het verschil tussen groeven (ingesleten patronen) en obstakels (hobbels waar je overheen moet) als belemmeringen voor nieuwsgierigheid.

Het is een heel leuk gesprek waarin we het met elkaar hebben over hoe je nieuwsgierigheid uitnodigt. Jij kan ook meeluisteren, want ik nam het op! >> Luister het hier.

nieuwe taal

Dat ik de deur naar die automatische Instaroute dicht heb gedaan, zorgt ervoor dat ik nieuwe paden moet ontdekken. Daar hou ik van, dus dat komt mooi uit. Maar het kost ook extra energie en uitvogel-tijd. 

Het is alsof ik een nieuwe taal aan het leren ben. 

De taal van Insta – en dan vooral stories – sprak ik (na al die jaren) vrij makkelijk. Als ik iets wilde delen dan pakte ik mijn telefoon, nam filmpjes op, puzzelde stories in elkaar en slingerde het de wereld in. Dat kostte me best een boel tijd overigens. Maar het ging me natuurlijk af. Ik hoefde daar niet veel bij na te denken. Het ging lekker vlot.

Nu moet ik dat veel meer. Ik spreek de nieuwe taal nog trager (lees: ik gooi er niet zo snel een nieuwsbrief uit als ik dat met stories deed). Ik ken nog niet veel woorden (ik heb wel allemaal ideeën maar die zijn niet 1-2-3 uitgevoerd en moet nog uitproberen wat wel en niet werkt). 

Het voelt soms zoals toen ik vorig jaar in Budapest was. Als ik dan iemand ontmoette die geen Engels sprak en met mijn beperkte DuoLingo-Hongaars en handen en voeten probeerde duidelijk te maken wat ik bedoelde. Als een stuntelende belevenis. 

0 aanmeldingen

Dat ik de nieuwe taal nog niet zo spreek, merkte ik bijvoorbeeld toen ik 0 aanmeldingen kreeg voor de Random Book Club die ik had gepland. Dat vond ik ook niet zo gek, want ik had het alleen een paar keer in mijn nieuwsbrief gedeeld (waar het ook nog eens tussen een heleboel andere dingen stond). Maar hoe ging ik dit nu aanpakken?

Voorheen zou ik dan stories maken. Dan had ik er zo weer beweging ingekregen. Of althans, zo is het altijd gegaan. Sterker nog: het was dan vaak binnen een week al uitverkocht.

Ik schakelde automatisch schakelen naar de ‘huppakee, verzin iets Mariek’ modus. Maar dat is ook een dynamiek die ik wil doorbreken. Ik vind dat langzame juist ook fijn. Dus toen ik dat merkte, besloot ik iets anders te doen.

Ruimte maken. Om dingen uit te kunnen proberen. Ook om minder tegelijkertijd te communiceren. Helemaal nu ik de taal nog niet zo machtig ben. 

Daarom voor nu even alleen Salon Spontaan en voorlopig geen Random Book Clubs. Ook omdat uit die eerste salon weer nieuwe dingen aan het ontstaan zijn, wat ik de ruimte wil geven.

Go with the flow

Vorige maand was dus die allereerste Salon Spontaan.

Zo’n eerste keer vind ik altijd bijzonder. Omdat ik dan zo benieuwd ben wat er gaat gebeuren, wat er ontstaat. 

Een idee krijgt voor mij pas echt vorm als ik het doe. Dan ontdek ik wat het wil worden. Door wat ik in de voorbereiding verzin, door hoe de mensen die meedoen erop reageren en door wat er ‘fout’ gaat (want daardoor ontstaan vaak juist onverwachte nieuwe richtingen). 

Nou, deze eerste Salon Spontaan leverde me een boel inzichten en ontdekkingen op. Als je het leuk vindt om daar alle ins en outs van te lezen, dan kan dat in het blog dat ik erover schreef. 

De belangrijkste ontdekking was voor mij: ik had niet één maar twee verschillende dingen bedacht!

Twee verschillende dingen

In Salon Spontaan duiken we iedere keer een andere vraag in die we met elkaar van alle kanten gaan onderzoeken. Deze eerste keer was dat: ‘Hoe wil je leven op het internet?’. 

Een vraag die mij natuurlijk al een tijdje bezig houdt. In de aanloop naar de avond had ik daardoor ook een heleboel inspiratie en ideeën. Uiteindelijk bedacht ik een soort creatief reisje door onze internetwerelden.

Het was een ontspannen leuke avond. En wat ik leuk vond om terug te horen was hoe wat ik had bedacht een hele nieuwe blik op het internet gaf. 

Ik besefte achteraf alleen dat ik veel meer had voorbereid dan ik van plan was. Want ik ben voor Salon Spontaan juist op zoek naar een wat lossere (minder voorbereide) vorm. 

Volgende salon spontaan

Dus daar ga ik weer verder mee experimenteren tijdens de volgende Salon Spontaan (op donderdag 26 juni)! 

We duiken dan in de vraag: ‘Wat is het nut van spontaniteit? En hoe zet je het in?’ (door de naam van Salon Spontaan ben ik daar nu namelijk zelf ook over aan het mijmeren). 

Ben jij daarbij? Het is ook deze keer weer gratis voor nieuwsbriefontvangers.

>> Meld je hier aan.

verder op ontdekkingstocht

En…. dat ‘reisje’ dat ik voor de vorige Salon Spontaan had bedacht, ben ik aan het uitwerken tot een ontdekkingstocht die je (vanaf 20 juni) nu zelf ook kan doen! 

Daarover zo nog wat meer.

Maar eerst nog heel even terug naar het leren van die nieuwe taal.

Regelmatig zeggen mensen tegen me als ik vertel dat het nog wat zoeken is: “Je mag gewoon weer terug naar Insta, hè‘. En dat weet ik! Dat mag ik ook van mijzelf. Of naar een ander social medium. Maar dat wil ik (nu in ieder geval) niet. Als ik dat wel weer wil, beloof ik dat ik dat doe!

Zou het misschien handiger zijn geweest om meer tijd voor de overstap te nemen (zoals ik dat oorspronkelijk eigenlijk ook van plan was)? Vast wel!

Maar Insta voelde niet meer als een plek die goed voor me was. Het voelt heel fijn dat ik daarin heb geluisterd naar wat voor mij belangrijk is. 

En als ik nou heel eerlijk naar mijzelf (en jullie) ben, denk ik eigenlijk ook niet dat het nou een groot verschil had gemaakt. Want had ik me dan echt beter voorbereid? Ik ga vaak pas echt aan als ik ergens midden in zit.

Toen we vorig jaar een maand in Budapest gingen ‘wonen’, had ik het hele jaar daarvoor de kans om Hongaars te leren. Dat leek me super om te kunnen! Toch begon ik pas echt te oefenen toen de reis in zicht kwam en het meeste leerde ik toen ik er was. Want daar ging het pas echt leven en voelde ik de kick van als het een keer lukte. Zoals die keer dat (tot mijn eigen verbazing) het Hongaarse woord voor tomaat (paradicsom!) zo van mijn tong rolde toen ik die op de markt wilde kopen.

Zo doe ik dat nou eenmaal het beste. Proberen, uitvogelen, het af en toe even helemaal niet weten en mijzelf verbazen door dingen die ik nu nog niet kan bedenken. 

Ik ben benieuwd naar jullie. Hoe doe jij dat met nieuwe (metaforische) talen leren en nieuwe paden in slaan? Ben je van ‘Team Voorbereiding’ of ‘Team Duik er maar in’? Super leuk om van jullie te horen!

Vanaf 20 juni kan je op ontdekkingstocht in jouw leven op het internet. 

Want hoe ziet dat eruit? Sta je daar weleens bij stil?

Dat ga je tijdens deze ontdekkingstocht nieuwsgierig onderzoeken. En ook hoe je dat het liefste zou willen.

Wil je het knus? Poetisch? Avontuurlijk? Vol kunst? Nieuwe ontmoetingen? Of wil je juist verrast worden? Dat kan allemaal geregeld worden!

Want het leuke van het internet is dat er naast je vertrouwde plekken zoveel meer te ontdekken is. Je kan je er eindeloos verwonderen, voeden, prikkelen. 

Dus gaan we ook op reis op het internet. Rugzak om en op zoek naar gezellige hoekjes, quirky maakplekken, bibliotheken vol obscure verzamelingen. Wat je maar wil ontdekken!

Je krijgt als inspiratie een internet-reisgids die je naar de leukste hoekjes van het internet brengt. En je gaat er één voor jezelf maken zodat je in één klik bent op bestemmingen die je een kleurrijk internetleven geven.

—

Wanneer? Start vanaf vrijdag 20 juni. 

Hoeveel kost het? Nu nog €25 (tot 20 juni, daarna €35) 

Waar? Op het internet. Natuurlijk. 🙂 In een geheim hoekje op mijn website.

Hoeveel tijd? Deze ontdekkingstocht doe je in je eigen tempo. Dat kan al in zo’n 2 uur. Maar je kan ook uitgebreid de tijd nemen: een week lang lekker mijmeren en steeds weer wat aanvullen. Wat jij het fijnste vind!