Afgelopen week werd ik bedekt onder een warme deken van tweets, facebookberichtjes, mailtjes, kaartjes en zelfs kadootjes. Wow, wat ontzettend veel lieve reacties op mijn vorige blog! En ik kreeg vaak de vraag of ik de parel al gevonden had. De verborgen parel waar ik het in dat blog over had, verwijst naar de waardevolle les(sen) waarvan ik inmiddels weet dat iedere periode van tegenslag me die oplevert. Ik hoef alleen maar op te letten en te luisteren. Die lessen komen in stukjes en beetjes. Vaak weet ik pas achteraf echt wat ik heb geleerd. Soms zelfs pas jaren later.

Dan zijn er ook nog de kleine pareltjes waarvan de laatste tijd veel voorbij zijn gekomen. Dat betekent niet dat ik de hernia als een joepiedepoepie-tijd beleef. Zeker niet. En al helemaal niet toen ik er zo tegen aan het vechten was en ook nog eens vreselijk veel pijn had, dat was echt #*%!+ (vul zelf je stevigste krachtterm in). En toch, als dan een van mijn vrienden me in een telefoongesprek kalmeerde of met een tas boodschappen voor de deur stond, waren dat echt ongelooflijke pareltjes. Mijn herstel gaat nu gelukkig voorspoedig, elke dag gaat het een beetje beter. En omdat ik me er echt even helemaal aan over probeer te geven, heb ik niet veel last van de grenzen waar ik dagelijks tegen aan loop. Sterker nog, ik vind dat zelfs een van de pareltjes, dat mijn lijf zo duidelijk aangeeft waar mijn grens ligt. Als ik daar maar goed naar blijf luisteren is het op dit moment best te doen. Maar eerlijk is eerlijk, leuk is anders. Daarom is het juist zo waardevol om elke dag op zoek te gaan naar wat er wel leuk is.

Ik hou al een tijdje de mooie momenten van de dag bij in een boekje. Ik ervaar mijn leven meestal als (kleur)rijk en de pareltjes rollen vaak moeiteloos uit mijn pen. Ik heb natuurlijk ook zo mijn baaldagen. Het is dan soms echt even flink zoeken naar lichtpuntjes. En toch, als ik terugblader zie ik dat juist de pareltjes die ik op een moeilijke dag schreef zo bijzonder zijn. Zo klein, zo dierbaar. Die roepen bij het teruglezen nog meer een instante geluksflashback op dan de grotere momenten. Zoals die van laatst toen ik met een rotgevoel over straat liep. Een mevrouw passeerde mij en zei met een grote glimlach ‘merel’ tegen me. Ik keek om me heen en zag of hoorde niks dat op een vogel leek. Echt geen flauw benul waar ze het over had. Maar voor heel even, misschien zelfs maar een paar seconden, sloeg haar mysterieuze blijheid over op mij. Door het dagelijks opschrijven van dit soort momenten, krijg ik steeds meer oog voor die kleine pareltjes.

Weer even terug naar de pareltjes van nu. Ik heb de afgelopen week er aardig wat verzameld. Specifieke, kleine momentjes. Zoals de geur vlak na een regenbui tijdens een van de eerste ieneminiewandelingetjes die ik vorige week dagelijks met mijn vader maakte. De grotere parels, de lessen die ik aan het leren ben, worden ook langzaam al een beetje duidelijk. Eentje daarvan is dat ik nu veel thuis ben en besef hoe prettig ik dat vind. Eigenlijk ben ik dat normaal heel weinig doordat ik veel op pad ben of op mijn werkplek bij Lev Kaupas. Ik wil voortaan dan ook wat vaker van mijn fijne huisje genieten. Om mezelf een handje te helpen ben ik nu aan het bedenken hoe ik een heerlijk kussenrijk relaxhoekje kan maken waar ik regelmatig in kan duiken met een boek of gewoon met mijn gedachten.

En jullie lieve berichtjes van de afgelopen weken waren aaneenrijging van pareltjes. Stuk voor stuk. Allemaal. Dank jullie ontzettend wel! Echt zo blij mee.

Oh, en nog een ding, kennen jullie Pluk je Momenten al? Janne verzamelt mooie momenten en laat mensen deze tekenen. Ga maar eens naar haar website als je inspiratie kan gebruiken.