Heb jij weleens fluisterideeën? Kleine mijmeringen die heel zachtjes door al het lawaai in je hoofd heenkomen. Van die ideetjes waardoor je hart een huppeltje maakt. Die je verrassen. Waarvan je je afvraagt waar die nou ineens vandaan komen?

Ik heb geleerd dat dat mijn meest waardevolle ideeën zijn. Maar ook dat het soms verdomd lastig kan zijn om ze te horen. Als dat al lukt, staat mijn hoofd vaak klaar om ze meteen in een vakje te stoppen waar ze zich niet op hun plek voelen: hoe anderen het doen, hoe het zou moeten of hoe je er geld mee kan verdienen.

Mijn eerste fluisteridee

De SPEELregels waren het eerste fluisterideetje dat ik als ondernemer uitvoerde. Het begon ieneminie. In ruil voor een kopje koffie, maakte ik speelse opdrachtjes voor mensen. Toen ik het idee kreeg, voelde ik een enorme golf van plezier en tegelijkertijd een net zo grote angst om mijzelf belachelijk te maken. Geld verdienen leek me sowieso niet mogelijk hiermee. En toch deed ik het.

Het is van dat kleine ideetje uitgegroeid tot de SPEELregels kaartenset. Daar heb ik inmiddels bijna drieduizend van verkocht, tientallen workshops over gegeven op de meest bijzondere plekken, en zelfs een TEDxTalk! Nog wekelijks krijg ik bestellingen en blije berichtjes van mensen die ze gebruiken. Stel je voor dat ik dat kleine gekke ideetje had tegengehouden, door het getetter in mijn hoofd!

Ruimte maken

Ik maak inmiddels heel bewust ruimte voor fluisterideeën. Ik weet dat dit mijn goud is. Als mijn hoofd protesteert omdat die het niet in een vertrouwd vakje in kan delen, ga ik met hem in gesprek (mijn hoofd is blijkbaar een man). Als hij ergens vatbaar voor is, dan is het resultaten. En ik heb inmiddels een flinke stapel bewijs verzameld van kleine ideetjes die prachtige uitkomsten opleverden.

Door al die gesprekken hebben we besloten dat er een nieuw vakje bij moest: probeer-maar-gewoon.

Blijven opletten

Toch moet ik het zelf goed in de gaten blijven houden. Mijn hoofd stopt ideeën automatisch in de ‘handig en verstandig’-vakjes, waar het dan meestal strandt.

Laatste gebeurde dat bijna weer. Uit een onverwachte hoek kwam er ineens een nieuw idee. Ik zag het helemaal niet aankomen (in mijn Instagram Stories vertelde ik over dat moment). De Random Book Club. Het kwam er als een compleet pakketje uit: idee, naam, programma.

Ik verzon er vervolgens een hele serie avonden omheen. De Random Book Club zou daarin één van de onderdelen zijn. Het zat tussen allemaal onderwerpen ingepropt waar ik al jaren ervaring in heb. Terwijl ik dat er allemaal omheen verzon, werd het stroperiger. Groter en ingewikkelder. Ik had het zelf alleen helemaal niet door.

Totdat ik mijn idee voor de serie avonden aan Frank (mijn vriend) vertelde. Die moest heel hard lachen en zei: “Ah, je bent weer aan het serie-denken.” Hij verzon de term ter plekke maar ik wist meteen wat hij bedoelde. “Je maakt er een enorm ding van. Hoe komt dat?”

Die vraag hielp me om te beseffen dat mijn hoofd het te klein vond, en te onbekend. Door er een serie van te maken met vertrouwd ‘repertoire’, voelde het veilig. Terwijl wat me zo in de Random Book Club aantrok was juist dat het nieuw en fris is.

Dus, hup, idee naar mijn probeer-maar-vakje verplaatst. Daar waar ik niet hoef te weten waar dit uitkomt. We zien het wel. Ga maar experimenteren. Geen grote plannen maken. Stap voor stap kijken wat er uitkomt.

En dan is het er…

Laatst was het dan zo ver. Een club mensen bij elkaar in Zoom. Iedereen met z’n eigen stapel boeken. Lezen, journalen, het er met elkaar over hebben. Magisch blijf ik dat vinden. Iets dat een paar weken daarvoor nog een ideetje is en dan ineens is het echt.

En spannend. Dat ook! Wat vinden ze ervan? Ik was dan ook heel blij met de reacties. Dit waren er een paar:
* Ik vond dit zo’n ontzettend leuke avond, met zulke gave opdrachten! Als weer een bookclub doet, wil ik weer meedoen!
* Leuk om zo bite-size boeken te lezen.
* Ik heb ontdekt dat ik journaling wel heel leuk vind!
* Het zo hap-snap door een boek heen gaan is echt heel gaaf.

Ik kreeg ook nog een vraag die me aan het denken zette: “Ik wil hier meer mee. Bestaat er een boek met meer van dit soort opdrachten?” En nee, dat vermoed ik niet. Ik heb het idee en de opdrachten zelf bedacht. Maar wie weet, maak ik zoiets nog… Daar ben ik mee aan het spelen.

Waar dit naar toe gaat? Geen idee. Ik ben benieuwd! Het heeft me tot nu toe een toffe avond, een boel inspiratie en een nieuw perspectief op mijn werk opgeleverd.

LEES MEER OVER RANDOM BOOK CLUB

Ik ben ontzettend benieuwd naar jou. Heb jij een fluisteridee dat niet in bestaande vakjes past? Deel je die met me? Ik ben dol op die ideeën!