Vannacht sliepen we in een tentje op ons balkon. Een mini-vakantie zonder de deur uit te gaan.
In het donker omhuld door tentdoek luisteren naar de geluiden uit de buurt. Vertrouwd en toch zo anders dan normaal. Indommelen bij kletsende buren, kerkklokken, getringel van de tram, af en toe een ambulance en op de achtergrond het monotone gebrom van de A10 (het klinkt niet eens zoveel anders dan de zee).
Ik sliep heerlijk in. Een paar uur later werden we wat minder fijn wakker. Frank had het koud. Mijn lijf deed pijn van het halflege luchtmatras.
Maar handig van thuis kamperen is dat we in een paar stappen weer in ons eigen bedje lagen. 🙂
Vanochtend wel meteen de tent weer in voor het ontbijt voor nog een beetje meer instant vakantiegevoel.
Geef een reactie