Afgelopen jaar vond ik best een taaie.

Het gaf me een machteloos gevoel om te zien wat er allemaal in de wereld gebeurde. Ook voor mijzelf vond ik het regelmatig pittig. Er was veel moois.

Maar het was ook het eerste volle jaar zonder mijn vader en steeds weer opnieuw ontdekken hoe ik mijn rouw vorm geef. Daarnaast voelden de laatste maanden van het jaar extra stroperig en zwaar (inmiddels heb ik ontdekt dat de overgang daarin een flinke vinger in de pap had)

Op oudjaarsdag besefte ik ineens dat ik voor het eerst in lange tijd mijn jaar niet eens heb teruggekeken. Dat vond ik opvallend want ik dat altijd zo ontzettend graag. Het is mijn favoriete decemberbezigheid. Ik ruim dan uitgebreid de tijd in om schrijvend in koffietentjes en knippend en plakkend aan mijn bureau terug te blikken op het jaar.

Ik kan daar echt van genieten om die schatten uit een jaar te vissen. Juist ook uit de moeilijke. Want een jaar is nooit zwart-wit.

Het zijn juist de kleine momenten, gebeurtenissen, onverwachtheden die een jaar bijzonder maken.

Eigen. Anders dan de andere jaren.

Aan het eind van 2020 hoorde ik van veel mensen dat ze niet graag terugkeken naar dat jaar. Dat kon ik me natuurlijk heel goed voorstellen. Maar ik vond het ook jammer. Want het was ook een bijzonder jaar.

Daarom bedacht ik toen Anders Omkijken. Om met plezier terug te kijken. Niet vanuit wat wel of niet gelukt was. Maar verrassend, fris, leuk!

Eén van de reacties die me toen diep raakte (ik denk er nog steeds regelmatig aan) was van iemand die een jaar vol verlies achter de rug had en met een knoop in haar maag aan het jaar terug dacht. Op de laatste dag van het jaar is ze met de opdrachten van Anders Omkijken aan de slag geweest en ontdekte ze tot haar verbazing naast de zwaarte zoveel moois. En besefte ze hoe rijk haar jaar was geweest.

Wat ik heel bijzonder vind, is dat ik ook de afgelopen weken weer een paar berichtjes kreeg van mensen die toen mee deden. Omdat ze de werkbladen er weer eens bij hadden gepakt, of als herinnering aan hoe leuk dat toen was.

Van de week liep ik door het park te mijmeren over waarom ik dit jaar niet teruggekeken had. Dat ik dat eigenlijk ook wel heel jammer vind, want wat zou er allemaal in verstopt zitten dat nu in mijn herinneringen weg is gezakt.

Ineens besefte ik… dat de oplossing vlak voor mijn voeten ligt. Vier jaar geleden bedacht ik Anders Omkijken (zonder dat ik dat toen wist) voor mij nu!

Thuis gekomen klikte ik meteen mijn website open, maar de opdrachten bleek ik – in een iets te fanatieke opruimbui – te hebben verwijderd. Ik vond wel de werkbladen op mijn laptop terug. Mijn harde schijf spitte ik nog verder door en vond een xml-bestand waar ik tussen duizenden regels code de tekst van opdrachten uit vandaan viste. Nog een gelukje: ik vond ook de filmpjes terug die ik toen op nam.

Terwijl ik daar zo mee bezig was, werd ik steeds enthousiaster. Plotseling zat ik uren lang te knutselen om Anders Omkijken weer tot leven te wekken. 

Ik heb het namelijk niet alleen weer in elkaar gepuzzeld maar het ook weer helemaal mooi gemaakt. Zodat het niet alleen voor mij is. Maar ook voor jou, als je dat zou willen!

Misschien een beetje gek om in januari nog een terugkijk-ding de wereld in te slingeren. Maar hé, alles mag als het maar leuk is (ken je die nog?). En terugkijken als het nieuwe jaar al is begonnen dus ook! 🙂

Doe dan mee! We gaan op de leukste manier die er is terugkijken (althans, ik ken zelf nog geen leukere)? 

Ook leuk om te doen als je jarig bent, trouwens! Dus midden in het jaar kan ook. 🙂