Ik ben terug van week lang dwalen in Bremen. En ik vond het (weer) zo verrukkelijk!

Zonder plan, naar een stad die ik nog helemaal niet ken. Alleen maar mijn nieuwsgierigheid volgen en dat de route zich als vanzelf ontvouwt (want dat gebeurt altijd).

Tijdens het dwalen is er altijd weer dat eerste moment dat mijn lijf gevuld wordt door een mix van verwondering, verrassing en ontspanning. Dan voel ik: ‘Ah ja, daar ben ik weer‘. Het voelt als thuiskomen bij een deel van mij, dat ik alleen in het dwalen vind.

Ik las eens dat een deel van de mensen het DRD4-7R gen heeft. Dat is nog afkomstig is uit de tijd van jagers-verzamelaars. Het was toen om te overleven belangrijk dat een deel van de groep op zoek ging naar nieuwe plekken. Dat gen zorgt voor extra ontdekdrang en nieuwsgierigheid. Het heeft de bijnaam ‘wanderlust’ gen. Het zou me niet verbazen als ik die in mijn DNA heb.

In de dwaalmodus

Als ik dwaal kom ik een modus terecht die zo lekker voor me voelt. Open, nieuwsgierig. Alles is een klein avontuur. De omgeving geeft aanwijzingen voor te ontdekken plekken. Ik kom in een staat van verwondering.

Het zorgt er ook voor dat de gesprekken die ik met mijzelf heb veranderen. Dat ik de dingen waar ik mee rond loop, ook vanuit verwondering bekijk, vanuit andere hoeken. Daarom helpt dwalen me ook altijd daarna weer vooruit.

Als ik merk dat ik mijzelf weer eens ergens in vastdraai, weet ik inmiddels dat ik het beste even een dag op pad kan gaan. Want dat heeft veel meer effect dan steeds maar in dezelfde rondjes blijven draaien.

Dat is ook de reden dat ik als onderdeel van mijn coachingstrajecten. graag dwaalsessies doe (dat is een avontuurlijke coachingsessie waarbij ik een paar uur met iemand op pad ga).

Iedere keer vind Ik het weer bijzonder om de verrassing mee te maken van de mensen waarmee ik dat doe. Over hoe in die paar uur dwalen ineens lucht en mogelijkheden ontstaat, bij wat (vaak al jarenlang) zwaar of als een steeds maar herhalend probleem voelt. Het helpt om te doorbreken, wat daarvoor steeds maar niet lukte.

Voor die open modus heb je gelukkig geen dwaalgen nodig! Maar wel even de tijd nemen om uit je dagelijkse dingen te stappen en nieuwsgierigheid toe te laten.

Verwondering is essentieel

De laatste tijd denk ik daar veel over na, over hoe ik verwondering (inmiddels) niet meer zie als iets dat alleen maar leuk is, als iets voor erbij, een aangenaam extraatje. Maar als onmisbaar voor verandering.

Het is niet nieuw dat ik dat denk. Het vormt de afgelopen 14 jaar een belangrijk onderdeel van alles dat ik doe. In wat ik ontwikkel probeer ik dat altijd heel bewust zo te doen dat het die lichte open ontdekkende modus opwekt.

Voor mij is die speelsheid, de verwondering, de lichtheid (hoe je het ook wil noemen) juist waardoor je diep kan gaan en waardoor beweging en oplossingen kunnen ontstaan.

Dat hoor ik ook vaak terug van mensen die mee doen met wat ik organiseer. Dat ze hadden verwacht dat het licht zou zijn, en dat het dat ook was, maar ondertussen op een hele organische manier bij zichzelf ook innerlijke worstelingen voorbij kwamen waardoor ze ineens een nieuwe ingang vinden om er anders mee om te gaan.

Waarom ik daar de laatste tijd weer opnieuw veel over na denk? Dat komt door de complexe overweldigende tijd waarin we nu leven.

Als reactie daarop proberen we vaak orde en structuur te scheppen, op zoek te gaan naar zekerheid. Dat is heel logisch en menselijk. Want je denkt dan meestal niet: ‘Kom ik ga eens een potje verwonderen, de boel voor even loslaten, nieuwsgierig ontdekken en me laten verrassen door wat er gebeurt‘.

Toch denk ik dat we dat nu heel goed kunnen gebruiken. Zelfs onmisbaar is. Om met de zwaardere dingen van het leven om te gaan. De grote vragen. Om zelf aan het stuur te kunnen blijven staan en niet verlamd en overweldigd te raken door alles wat er op ons afkomt. Om veerkracht te houden en er (met elkaar) het beste van te kunnen maken.

Internetgevecht

Vanuit dat idee maakte ik ook weer mijn nieuwste
programma: Ontdekkingstocht: ‘Hoe wil je leven op het internet?’.

Ik spreek de laatste tijd zoveel mensen die een rotgevoel hebben over hun telefoongebruik, die zichzelf op hun kop geven waarom het ze niet lukt om er niet van af te blijven, die last hebben van schermtijdschaamte.

Dat herken ik ook. Want daar ben ik zelf jarenlang mee in gevecht geweest. Toch is dat stapje voor stapje inmiddels heel erg veranderd.

Ik heb op zoveel manieren geprobeerd om op een bewustere manier
met mijn telefoongebruik om te gaan. Dat waren eigenlijk allemaal digital detox-varianten. Regeltjes bedenken (alleen op bepaalde uren, telefoon in een andere kamer). Meerdere instapauzes. Internetloze zondagen. Ik
had als vangrails veel aan de app Freedom, waarmee ik delen van het internet (social media, nieuws) voor een groot deel van de dag uitzette.

Maar als ik dan weer ‘mocht’ van mijzelf, dan kwam ik altijd in dezelfde dynamiek terecht van steeds weer naar mijn telefoon grijpen. Het was vooral het inperken van iets dat ik niet fijn vond (en dat als een persoonlijk falen voelde, waar ik me ook voor schaamde dat ik steeds weer in hetzelfde rondje terecht kwam).

Overigens heb ik aan al die experimenten ook veel gehad. Maar het veranderde die dynamiek waar ik graag uit wilde niet.

Dat gebeurde (in kleine stapjes) wel door iets anders. Iets dat weer te maken had met verwondering, nieuwsgierig onderzoeken, een andere blik.

Zo’n jaar of vijf geleden las ik een vergelijking over het internet van vroeger en van nu.

Het internet begon als websites met hyperlinks. Iedere klik bracht je weer naar een andere plek. Zo wandelde je zelf door het internet. Het werd vergeleken met een tuin, waarin je zelf paden in slaat.

Hoe we ons over het internet bewegen is inmiddels veranderd. We klikken natuurlijk ook nog steeds op links. Maar het grootste deel van onze online tijd worden we (met name door social media) in een stroom meegenomen langs berichtjes en filmpjes, waarbij je niet zelf bepaald waar die je heen voert.

Door die vergelijking ging ik anders naar mijn internetgedrag kijken. Meer als onderdeel van een fenomeen. De metaforen hielpen me om het buiten mijzelf te plaatsen (en er niet zo over te oordelen). Hoe ziet mijn internet eruit? Hoe beweeg ik me erdoor?

Nu terugkijkend zie ik dat ik vanuit die nieuwsgierigheid heel langzaam andere keuzes ben gaan maken en op ontdekkingstocht ben gegaan naar hoe ik het liever wil. Niet in één keer, maar in allerlei kleine stapjes die uiteindelijk op een duurzamere manier mijn ‘leven op het internet’ hebben veranderd dan de digital detoxes waardoor ik steeds weer terug kwam waar ik niet wilde zijn.

Daarom de ontdekkingstocht

Ik denk dat voor iedereen die worstelt met het internet het waardevol is om dat op een nieuwsgierige manier te onderzoeken. Daarom bedacht

ik Ontdekkingstocht: Hoe wil je leven op het internet?.
Niet omdat ik vind dat je ook van Insta af moet. Zeker niet. Wat jouw manier is, kan je alleen maar zelf ontdekken.

Maar omdat ik geloof dat nieuwsgierig zijn meer beweging brengt dan jezelf op je kop geven. Op een speelse manier onderzoeken naast de vangrails die je voor jezelf plaatst. Op zoek gaan naar waar je blij van wordt en je daardoor laten leiden

Wil je ook met een frisse blik naar je internetleven kijken en eerste stapjes zetten om die leuker te maken? Dan kan je dat doen in deze ontdekkingstocht. ⤵

Een speelse reis om je online leven leuker in te richten, zodat het je voedt, verwonderd, blij maakt.

• Creatieve ontdek-opdrachten:
  – breng je internetleven in kaart
  – fantaseer over je lievelings online leven
• Internet-reisgids die je naar de leukste hoekjes van het internet brengt.
• Maak je eigen internet-reisgids (met handige template) 
• Praktische concrete tips over hoe je jouw leven op het internet kleurrijker maakt.

Wanneer? Start vanaf vrijdag 20 juni.

Hoeveel kost het? Nu nog €25 (tot 20 juni, daarna €35)

Waar? Op het internet. Natuurlijk. 🙂 In een geheim hoekje op mijn website.

Hoeveel tijd? Deze ontdekkingstocht doe je in je eigen tempo. Dat kan al in zo’n 2 uur. Maar je kan ook uitgebreid de tijd nemen: een week lang lekker mijmeren en steeds weer wat aanvullen. Wat jij het fijnste vindt!