Even een snelle update over mijn Summer of PLAY.

De afgelopen maanden waren een vrolijke rollercoaster vol met heerlijke verrassingen.

Ik ontmoette heel veel gave mensen, was een bijzondere week lang in De Berghut, deelde speelregels uit bij Het Reizend Boek Festival, speelde een week mee met de VIPbus.

En wow, wat was het te gek om me mee te laten voeren door de avonturen die op mijn pad kwamen.

Afgelopen week heb ik even wat vertraging ingebouwd. Even weer stil gestaan bij wat ik wil met mijn Summer of Play.

Een ding weet ik zeker: ik wil me vooral nog steeds laten verrassen de komende twee maanden. Maar ik heb ook even wat kaders neergezet.

Een soort hek om mijn speelplein, zodat ik daar binnen alle ruimte en vrijheid heb om te spelen, zonder dat ik in mijn enthousiasme per ongeluk achter een bal aan de straat op loop.

Themaweken

Deze laatste twee maanden wil ik iedere week een ander tintje geven.

Iedere week ga ik een ander element van spelen ontdekken. Ik ga weer aan de slag met de speelkwartieren, zoals ik een paar maanden geleden ook begon. Iedere dag plan ik een speelkwartiertje in het thema van die week.

Ook maak ik er één dag in de week maak ik er een 9 tot 5 speeldag van. Laten we het research noemen, voor mijn boek 😉

De afgelopen tijd heb ik zoveel mogelijk geschreven maar door alle avonturen en wat verplichtingen is dat niet iedere dag gelukt. Mijn boek gaat de komende twee maanden weer omhoog op mijn prioriteitenlijst.

Oh, en ik ben een hele leuke afsluiter aan het voorbereiden voor in september (hint: flashmob, meedoen? Let me know, dan geef ik je meer info).

Controle

En ja, dan ook meteen aan de slag met de eerste themaweek. Die wilde ik over ‘de eerste keer’ laten gaan, leek me wel toepasselijk, over ontdekken en de dingen om je heen door frisse ogen zien.

Maar aangezien ik het steeds belangrijker vind om op een nieuwsgierige manier te kijken naar wat er op mijn pad komt en daarin mee te bewegen, heb ik de boel omgegooid. Ik had de afgelopen week namelijk ineens weer stress. Dat had ik deze zomer nog niet zo ervaren.

Ik voelde me gejaagd, had strakke spieren in mijn schouders en nek en mijn gedachten probeerden ‘alles’ onder controle te krijgen.

Oh ja, controle! Daar was ik de afgelopen tijd niet meer mee bezig geweest. Ik ging de laatste tijd gewoon aan de slag met de ideeën die bij me opkwamen en hield me niet bezig met waar dat toe zou moeten leiden. Het eindresultaat deed er niet toe. Wat maakte dat ik ineens weer behoefte had aan controle?

Uit de comfortzone

Na een paar gesprekken met lieve mensen om me heen, viel het kwartje.

De afgelopen weken heb ik een paar stappen gezet waarmee ik compleet uit mijn comfortzone ben gestapt. Ik heb al mijn lopende klussen opgezegd en zelfs mijn beroep als coach aan de kant gezet.

Ik wil Bureau Play helemaal opnieuw inrichten. En wellicht gaat coaching daar op een andere manier weer een rol in spelen, mijn hoofdactiviteit wordt het zeker niet meer.

Dat is even wennen. Nadat de afgelopen zes jaar steeds in het kader van mijn werkend leven als coach hadden gestaan, ligt ineens alles open. Bovendien heb ik de geldstroom dicht gedraaid waarmee ik verzekerd was van het kunnen betalen van mijn huur en vaste lasten.

Vragen, vragen

En dat waar ik de afgelopen maanden uit ontsnapt was, wordt ongemerkt weer in werking gezet. De controleradartjes beginnen weer te draaien en mijn hoofd vult zich weer met vragen waar ik de antwoorden niet op weet maar ze wel hardnekkig probeer te vinden.

Want ja Mariek, waar ga je je geld dan straks mee verdienen? Als je geen coach meer bent, wat ben je dan wel? Waar kunnen mensen je voor inhuren? Steeds opnieuw stel ik deze vragen aan mezelf en blijf het antwoord schuldig.

Vooral doorgaan

Gelukkig heb ik de afgelopen maanden ervaren dat het ook anders kan. Ook deze laatste twee maanden wil ik open in gaan. Dan maar geen controle!

Ik herinner mezelf aan de afspraak die ik twee maanden geleden met mezelf maakte dat ik tot september alle vrijheid heb om uit te vogelen wat ik ga doen. In die tijd ga ik spelen, gewoon doen, niet nadenken over het eindresultaat.

Om mezelf een handje te helpen heb ik het thema van deze week van ‘eerste keer’ veranderd naar ‘open einde’. Ik ga mezelf trakteren op speelkwartiertjes en een 9-5 speeldag. Een week vol overgave, gewoon maar doen, kijken wat er op mijn pad komt.

Snelle terugblik

Eigenlijk had ik hier een uitgebreid verslag willen schrijven over mijn avonturen van de afgelopen maanden. Het is alleen zoveel dat ik er niet tegen op kan bloggen. Gelukkig is het een en ander op andere plekken terug te vinden:

28 mei – 4 juni: Inspiratieweek in De Berghut

Ik was, samen met een club bijzondere mensen, een week te gast bij Hans en Nel in De Berghut in Oostenrijk. En wow, wat een bijzondere week was dat. Ik ben al meerdere malen begonnen aan een blog over deze week maar ik krijg het maar niet beschreven. Gelukkig schreef huttewaard Nel een prachtig persoonlijk verslag over de week en al haar gasten. En ook onze berg- en Dalgids Andre Meiresonne schreef een blog waarin hij woorden gaf aan een week waar ik nog steeds sprakeloos over ben.

17 juni: Reizend Boek Festival De Tussentijd

Op 17 juni was ik op het betoverende Reizend Boek Festival. Ik was gevraagd om daar speelregels uit te delen.

Ik maakte speciaal voor het festival een snoepbak en met petticoat en vouwspelletje ging ik het terrein op.

Bibberend gaf ik de eerste speelregel weg maar al heel snel vond ik het te gek om te doen. En wat een leuke reacties kreeg ik terug!

Zo gaaf om te horen hoe mensen met hun speelregels aan de slag zijn gegaan.

Verder was het festival zelf ook echt een hele bijzondere belevenis! Je kan het festival met terugwerkende kracht nog een beetje meebeleven via het online magazine dat ter plekke gemaakt werd. En volgend jaar op 12 juni is de volgende editie. Echt een aanrader!

23 juni: De VIPbus

De VIPbus bestond twee jaar en dat vroeg om een uitbundig feestje. En tja, dan ben je bij mij aan het juiste adres 😉

Dennis, Mariska en ik bedachten allemaal te gekke ideeen om echt even uit te pakken.

Het eindresultaat was een kleurrijke karavaan door Utrecht en een feest waarbij we alles op z’n kop zette.

25 juni: Stoepkrijterij

En we hebben natuurlijk weer gestoepkrijt. Het regende waardoor we op een super knusse locatie terecht kwamen: onder de Haarlemmerpoort bij het Haarlemmerplein. Het was een middag vol creativiteit, bijzondere ontmoetingen (zoals de bewoonster die thee kwam brengen) en een vleugje magie. Op Facebook staan een paar foto’s en filmpjes.