Summer of PLAY Archieven - Marieke van Dam

Afgelopen week heb ik gelanterfanterd. Want dat had ik met mezelf afgesproken, dat ik een week lang zou lanterfanteren. Mooie combi ook met mijn vakantieweekje in Spanje. En ik sprak met mezelf af dat ik mijn blog over een week vol ‘eerste keren’ af zou maken en online zou zetten. Nou, dat was dus geen handige combi. Want lanterfanteren en zelf opgelegde deadlines zijn geen vriendjes, heb ik maar weer eens ontdekt. Dus hier alsnog anderhalve week later mijn blog over een week vol eerste keren…

Afgelopen zaterdagnacht was het eindelijk zover: Nachtelijk Buitenspelen! Deze speeldate lachtte en knipoogde me al een paar weken vrolijk vanuit mijn agenda toe. Het is een superinitiatief van de Cult Dealer. Het idee: een groep creatieven die al buitenspelend Utrecht in een nacht opleuken. 

Ik was zo blij als een kind in een snoepwinkel. Overal om me heen spelende mensen. Ik heb met kriebels in mijn buik om me heen gekeken, ballonnen opgeblazen met helium, reuzenbellen leren blazen, met pois gespeeld, Utrecht versiert met speelgoed, aan het kampvuur gezeten, ongelooflijk leuke mensen ontmoet, genoten, gelachen. Ik kan geloof ik niet goed in woorden uitleggen hoe heerlijk het was. Laat ik het zo zeggen: ‘je had er bij moeten zijn’ 🙂

Ik heb een droom. Die heb ik al sinds ik als klein meisje grote stapels boeken bij de plaatselijke bieb wegsleepte. Toen wist ik al dat als ik later groot zou zijn, ik een boek wilde schrijven. Die droom ben ik altijd blijven koesteren. En af en toe deelde ik haar tijdens avondjes met veel wijn of in gesprekken met mijn allerbeste vrienden. En ik ben er steeds van overtuigd geweest dat het boek er zou komen, alleen wist ik nog niet wanneer.

En nu is het dan zover. Ik ben begonnen. Ik heb een onderwerp en een goed gevoel erbij. En, heel belangrijk, door mijn inspiratiepauze heb ik de tijd. En ik heb de perfecte plek: de vele fijne koffiebarretjes hier in Amsterdam. Ik heb alleen van een ding – door diezelfde inspiratiepauze – even heel weinig en dat is geld. En laat ik dat nou nodig hebben voor de kopjes koffie in de koffiezaakjes. Oeps.

Het is alweer een zonnige dag in april. Ik zit bij een gemoedelijk koffiezaakje op de hoek bij de drukke Albert Cuypmarkt. Ik ruik de geur van gemalen koffiebonen en de bagels die net uit de oven worden gehaald. Ik hoor het opschuimen van de cappuccinomelk, geroezemoes van toeristen die hier hun dag beginnen en zachtjes murmelt een latino jazzzangeres zwoele klanken door de boxen. En ik, ik ben aan het tikken op mijn laptop. Het is het kneuterige cliché beeld waar ik al jaren van dagdroom.