Laatst was de allereerste Salon Spontaan. Een idee dat al een paar jaar in mij borrelt.

Ik vind dat altijd weer een bijzonder moment als een idee dat eerst nog alleen in mij leefde dat buiten mij gaat doen. Wanneer het van “het lijkt me tof om…” verandert in iets tastbaars.

Want wat ik zo fascinerend vind, is dat ik dan pas echt ontdek wat het is. Door de reacties van anderen, door wat er gebeurt tijdens het maken, door wat er fout gaat (daarover zo meer, want dat is voor mij één van de meest waardevolle onderdelen in dit proces).

Als je het leuk vind om daar een inkijkje in te krijgen, dan neem ik je daar hieronder heel graag in mee.

Ik vertel je hoe het idee ontstond, hoe ik op de naam kwam (en hoe dat vervolgens weer onderdeel werd van het ontdekproces), hoe ik het programma maakte (en ontdekte dat ik niet één maar twee dingen had ontwikkeld), wat er ‘mis’ ging (en waarom ik dat zo waardevol vind).

Pruttelfase

Ik vind het leuk om onderwerpen te onderzoeken. Dan lees ik er van alles over, schrijf ik gedachten en dingen die me opvallen in mijn notities. Niet omdat het iets hoeft te worden (een blog, workshop of wat dan ook), maar puur voor mijn eigen ontdekplezier.

Het leek me leuk om met anderen op zo’n losse manier in onderwerpen te duiken. Het woord salon popte daarbij regelmatig in me op. Ik vind dat het zo’n heerlijk beeld van die salons van vroeger. Zo’n huiskamer vol mensen, van die Parijse kunstenaars, die met elkaar over een onderwerp praten. Hoe zou zoiets er uit zien als ik het zelf organiseer?

Dat idee kwam en ging een beetje. Ik noem dat pruttelen. Een losse manier van ideeën bij me houden. Het dwarrelt wat door mijn hoofd. Ik schrijf soms wat ideetjes uit, soms zelfs halve programma’s. En dan laat ik het weer lekker pruttelen. Zo worden ze rijker. Soms vloeien verschillende ideeën weer samen. Dat pruttelen kan jaren duren (in dit geval denk zo’n drie/vier jaar) voordat een idee er uit wil.

het ‘wil’ eruit

Toen ik besloot te stoppen met Instagram, verwachte ik dat ik de gesprekken die ik daar met mensen had het meeste zou gaan missen. Ik vroeg me af of ik daar op een andere manier vorm aan kon geven?

Meteen kwam het Salon idee naar boven borrelen: kies mij, kies mij!

Het was nog helemaal geen ‘af’ idee. Het enige dat ik wist was dat ik het online wilde, zodat het laagdrempelig was om mee te doen. Dat ik graag steeds een ander onderwerp wilde onderzoeken. Dat de kern was praten met elkaar en dat ik dat graag in een speelse vorm wilde. Dat was het.

Vroeger zou ik het eerst verder willen uitdenken voordat ik het de wereld in zou slingeren. Maar ik weet na ruim vijftien jaar dingen organiseren en bedenken dat mijn hoofd er wel invulling aan gaat geven als ik een datum prik en mensen uitnodig.

Wat mij daarbij helpt is om zo’n eerste keer het laagdrempelig te maken. Dan wordt het minder spannend voor me. Ik besloot het eerst maar eens gratis voor de lezers van mijn nieuwsbrief te organiseren. Dat zijn de mensen die mij (en mijn manier van werken) al kennen en wie ik het leuk vind om samen mee te ontdekken.

Hoe noem ik het?

Heerlijk vind ik het, als ik een lekkere naam heb voor iets dat ik organiseer. Dan heb ik nog meer zin om het te delen en te laten onstaan.

Ik wist dat ik hiervoor ‘iets’ met salon wilde. Maar dat woord gaf het ook een wat te serieuze klank voor wat ik in gedachte had. Ik zocht naar een toevoeging dat het een lichter gevoel zou. Maar ik kwam er niet goed uit.

Ook al kan ik veel aan een goede naam hebben, ik weet ook dat het een enorme beginstopper (iets dat me tegenhoudt om te beginnen) kan zijn om over de ‘perfecte’ naam te blijven nadenken. Als ik merk dat dat gebeurt, begin ik in eerste instantie met een tijdelijke naam (of zonder naam, zo heb ik bijvoorbeeld eens een heel coachingsprogramma gedraaid dat ik bij gebrek aan naam ‘het clubje’ noemde). Een naam kan je namelijk altijd weer veranderen!

Ik stond op het punt om het voor nu maar even zo te laten. Maar besloot mijzelf nog een laatste probeersel te geven. Ik hou van allitererende woorden. Dus deed ik een zoekopdracht: Welke woorden beginnen met een S? Toen ik het woord Spontaan daartussen zag staan, wist ik meteen: dat is ‘m!

Het past bij me. Ik hou van spontaniteit. Maar vooral ook gaf het mij een gevoel van vrijheid om het niet teveel te plannen en spontaan te laten ontstaan.

onderwerp kiezen

De vraag (‘Hoe wil je leven op het internet?’) hoefde ik niet lang over na te denken. Want door het besef dat Instagram van mijn stamkroeg naar mijn online thuis was geworden, ben ik veel bezig met het idee van leven op het internet.

De vraag gaf richting. Ik ben lekker gaan schrijven, dingen gaan lezen, inspiratie gaan verzamelen. De metafoor van leven werkte ook nog eens heel beeldend: het dagelijkse leven, onze leefomgeving, gewoonten. Van alles begon er te borrelen. En daar rolde een heel programma uit.

Hoe ging het?

Oké, en nu dan naar waar ik zo benieuwd naar was. En jij inmiddels waarschijnlijk ook! Hoe ging het? Wat leerde ik over het idee? Wat wordt de volgende stap? Hoe ga ik verder op reis met dit idee?

Nou, niet alles ging volgens plan. En dat was ook precies de bedoeling.:-)

De dingen die anders gaan dan ik bedenk probeer ik heel bewust niet als fouten te bestempelen. Ik zie ze als informatie en inspiratie. Het zijn potentiële nieuwe wegen om in te slaan die ik zelf van tevoren niet had bedacht.

Ik deelde ook met de groep dat het een eerste experiment was, dus dat het ook voor mij een verrassing was hoe het zou gaan. Dat doe ik zodat iedereen weet wat de insteek is en omdat het mij helpt om mijzelf niet op mijn kop te geven als iets niet ‘lukt’.

Wat ik zo leuk vond was dat iemand die mee deed achteraf zei dat ze daardoor het gevoel had dat we met z’n allen aan het bouwen zijn.

Eerst even in het algemeen hoe het ging. Het was een fijne ontspannen bijeenkomst. Dat was voor mij het allerbelangrijkste. Verder had ik waaaaaay te veel bedacht (klassieke Marieke-valkuil), waardoor we niet alles konden doen dat ik in mijn hoofd had.

Een paar van mijn ontdekkingen:

• Te veel oefeningen (voor losse vorm)
  Ik had teveel bedacht, terwijl ik juist wilde experimenteren met een lossere vorm waarin het gesprek met elkaar centraal zou staan. En nu waren dat nog teveel de opdrachten die ik had bedacht. Niet zo gek, want dat is ook wat ik gewend ben om te maken. Dus daar nu weer veel over geleerd.

• Niet 1 idee, maar 2!
  Het programma dat ik had bedacht was misschien niet de vorm die ik zoek voor Salon Spontaan. Maar de insteek en opbouw werkte heel goed om op een verfrissende manier bewust te worden van je leven op het internet en hoe je dat het liefste zou willen.
  
  Dit waren bijvoorbeeld een paar van de reacties:
  • “Wat een boeiend proces! Ik ben zo aan het worstelen met Instagram en ik ben blij dat op deze manier kijken me bij allerlei positieve dingen brengt.”
  • “Wat een leuke creatieve werkvormen. Het heeft me ook aan het denken gezet. Door het internet als een wereld te zien en bedenken hoe ik wil dat deze wereld eruit ziet. Dat je daar dus zelf keuzes in kan maken, in plaats van dat je moet dealen met wat er is!”
  • “Leuk om eens op zo’n creatieve manier met dit thema aan de slag te gaan.”
    
• Ik besefte dat ik de opzet had gemaakt voor iets wat ik verder wilde uitwerken. Dat ben ik de afgelopen weken gaan doen. Dat is nu een online ontdekkingstocht geworden. Daar heb ik van alles aan toegevoegd, maar is in de kern wat ik voor die avond had bedacht.

• Zoomklunsen
  Ik liep te klussen met Zoom. Dat is niet de eerste keer dat dat gebeurt. Terwijl ik dat zo deed bedacht ik me dat ik eens een Zoom-speeluurtjes zou moeten organiseren. Aan het einde van de salon besloot ik (helemaal in de sfeer van spontaniteit) te vragen of er mensen waren die het leuk vonden om dat eens te doen. Om samen met anderen eens rustig wat dingen uit te proberen. En dat zijn we met een klein groepje de week daarna gaan doen. inmiddels is er ook alweer een tweede geweest waarin we een mini Salon Spontaantje hebben gedaan (en waarin we ook alvast wat met een andere lossere vorm hebben geëxperimenteerd).
  
• Pruttelidee: live Salon Spontaan
  Verder is er ook nog een pruttelidee ontstaan: om ‘in het echt’ Salon Spontaans te organiseren in huiskamers. Inmiddels is er een hele fijne huiskamer van een enthousiaste eigenaar waar we (misschien al deze zomer?) dat een keer gaan doen.

Probeer maar!

Jeetje zeg, als ik het allemaal zo terug lees, sta ik er zelf van te kijken wat er allemaal uit die eerste Salon Spontaan is ontstaan. Dit is echt een boel meer dan ik had kunnen bedenken van te voren!

Nou, is het niet zo dat er altijd zoveel uit een idee komt. Maar wat eruit komt, is altijd een verrassing.

Dus als je een idee hebt, wil ik je bij deze aanmoedigen: ga lekker proberen, experimenteren, laat je ideeën tot leven komen! Ontdek wat ze willen worden door een eerste stap te zetten.

Geef jezelf ruimte om ook echt te mogen experimenteren. Misschien gaat er iets mis. Dat is helemaal oké! Want daar kunnen weer de leukste dingen uit ontstaan!

Volgende dingen waar jij aan mee kan doen:

• De volgende Salon Spontaan is op 26 juni. Ik ben natuurlijk weer super benieuwd wat daaruit gaat ontstaan!
  
  Door de naam die ik bedacht, ben ik de laatste tijd aan het nadenken over het onderwerp spontaniteit. De vraag voor de volgende keer wordt dan ook: Wat is het nut van spontaniteit? En hoe zet je dat in?

• Vanaf vrijdag 20 juni kan je op Ontdekkingstocht: Hoe wil je leven op het internet? Als je het daarvoor alvast besteld, doe je dat voor lekkere vroege vogelprijs!